Rozdział 13.

Współczesny Wójcin.
(1990–2010)

Str. 11

 W Wójcinie działało wtedy także objazdowe kino, które z różną częstotliwością pokazywało filmy fabularne i dokumentalne na „dużym ekranie”, najczęściej w tej samej Sali OSP, a rzadziej w szkole podstawowej dla dzieci szkolnych. Najczęściej seanse odbywały się raz lub dwa razy w miesiącu. Telewizja powolutku wdzierała się w życie wiejskie, najpierw jednym, jedynym programem telewizyjnym. Program pierwszy nadawany był z Łodzi, a potem także, po zastosowaniu specjalnych przystawek do telewizorów, można było oglądać także program drugi TVP. Dziś, w tak dużej ilości dostępnych programów w jakości cyfrowej, trudno sobie to wyobrazić.

19. Kościół od strony południowej (w.pl: Galeria / Kościół Parafialny)

   Kościół parafialny jest najbardziej rozpoznawalną budowlą w Wójcinie. Góruje nad całą okolicą, ponieważ wybudowany został na wzniesieniu w centrum wsi. Kościół ten pozostaje pod wezwaniem św. Katarzyny i św. Walentego, wybudowany został po tragicznym pożarze wsi w roku 1911, a budowa jego trwała wiele lat (1913–1920). Koło kościoła krzyżują się główne drogi komunikacyjne przebiegające przez wieś.

20. Kościół od strony północnej (w.pl: Galeria / Kościół Parafialny)

 Jeśli już wspominam o Kościele, to trzeba w tym miejscu ukazać ogromne zasługi ks. Zbigniewa Króczyńskiego w promowaniu wizerunku wsi i parafii. Rozpoczął on swoją służbę duszpasterską w Wójcinie we wrześniu 1998 roku, po śmierci poprzednika ks. Zenona Podgórskiego. Dużym wyzwaniem i swoistą rewolucją ostatnich lat XX wieku był dla Wójcina i całej parafii remont i modernizacja naszego Kościoła wraz z całym terenem mu przyległym, czyli domem katechetycznym, parkingiem i probostwem.

Główna zasługa tego zrywu wójcinian, leży po stronie młodego i energicznego księdza proboszcza Zbigniewa. Choć, jak często podkreśla, sam niczego by nie dokonał, to faktem jest, że bez niego nie byłoby z całą pewnością takich efektów.

W Wójcinie trwała więc renowacja: tynkowanie i malowanie elewacji kościoła wykonano w 1999 roku, oświetlenie nocne i kaplicę przedpogrzebową - w roku 2000, granitową posadzkę i nowe ławki – w 2002, ogrzewanie elektryczne – w 2004, kostkę granitową wokół kościoła wykonano w 2010 roku, poza tym wykonano wiele innych prac niewymienionych tu, a zainicjowanych przez księdza na terenie parafii, które cieszą wszystkich mieszkańców i są powodem do dumy.

Do tradycji przeszły też organizowane przez księdza coroczne koncerty w naszym kościele.
W tym roku odbył się już 11. z kolei koncert. Dotychczas występowali u nas:

 Wioletta Villas (1999), Gang Marcela (2001), Krzysztof Krawczyk (2002), Jerzy Machalica (2003), Mieczysław Szcześniak (2004), Eleni (2005), Andrzej Sikorowski (2006), Zbigniew Wodecki (2007), Irena Santor (2008), Jerzy Połomski (2009), Stanisław Sojka (2010). 
Największą uroczystością ostatnich lat było jednak zorganizowanie, wspólnie z Kołem Gospodyń Wiejskich, Dożynek Diecezji Kaliskiej w 2009 roku. Uroczystość ta zostanie nam na długo w pamięci jako wydarzenie niezwykle udane i zorganizowane z dużym rozmachem i starannością. To święto plonów było doskonałą promocją naszej małej wsi, całej gminy i powiatu.

21. Kaplica – kościół filialny w Goli (w.pl: Galeria / Gola 2010)

Zasługą proboszcza jest również wybudowanie w Goli od podstaw, na nowym miejscu, kaplicy – kościoła filialnego, którą w 2010 roku oficjalnie poświęcono i oddano do użytkowania mieszkańcom. Nowy kościół zastąpił zbyt małą już jak na potrzeby wsi kaplicę, wybudowaną ponad 110 lat temu przez małżeństwo Mączków z Goli na potrzeby kultowe mieszkańców tamtejszej wsi.
W 1973 roku Gola odłączyła się od gminy Łubnice i przeszła do sąsiedniej gminy Bolesławiec, pozostała jednak w tej samej parafii co Wójcin i Andrzejów.  Dla mieszkańców Goli był to suwerenny wybór, nie chcieli być ciągle wsią na peryferiach gminy Łubnice. Szanujemy to i nadal utrzymujemy bliskie kontakty sąsiedzkie i parafialne. Dowodem na to niech będzie choćby ta nowo wybudowana kaplica filialna, a raczej kościół w Goli.

22. Chór „Lutnia". W centrum Stanisław Seweryn (w.pl: W Wójcinie / Chór Lutnia)

 Chór Parafialny „Lutnia” jest jedną z wizytówek kościoła wójcińskiego. Chóry w parafii wójcińskiej mają bardzo starą tradycję, bo już w księgach parafialnych z XVII wieku zapisano istnienie „scholi" w Wójcinie. Dzisiejszym dyrygentem i jednocześnie całym motorem chóru w Wójcinie jest od lat organista parafialny Stanisław Seweryn, który od kiedy tylko pamiętam pełni te obowiązki, a przez 15 lat był też sołtysem wójcińskim (1975-1989). W 2006 roku pan Stanisław obchodził 50 lecie pracy w parafii jako organista. Pisząc ten tekst, pragnę jednocześnie złożyć mu hołd za jego trud w niełatwej pracy z ludźmi i zaangażowanie w istnienie, kondycję i rozwój chóru w Wójcinie. Chór "Lutnia" występuje na różnych zjazdach i przeglądach chórów kościelnych, ale jego główną rolą jest uświetnianie swoim śpiewem liturgii Mszy Świętej przy okazji ważniejszych wydarzeń parafialnych czy też świąt. Chór ma swój sztandar od 2002 roku. Przygotowanie i ćwiczenia wymagają od chórzystów dużo wysiłku, wyrzeczeń i czasu poświęconego podczas prób czy występów, za co należą im się serdecznie podziękowania! Do chóru należą obecnie następujące osoby:

prezes chóru – Hanna Wydmuch, Teresa Błaszczyk, Maciej Wydmuch, Agnieszka Chmielewska,Paulina Chmielewska, Aldona Juszczak, Natalia Piasta, Roksana Wejner, Dorota Chmielewska, Lidia Ciach, Sylwia Ciach, Helena Sikora, Bernadeta Białek, Damian Cierkosz, Ola Adamska, Jolanta Adamska, Renata Gwizdek, Paweł Cirkosz, Piotr Stępień, Katarzyna Stępień, Jan Tomaszewski, Anna Drobina, Aleksandra Drobina, Bożena Mączka, Beata Wejner