Rozdział 13.
Współczesny Wójcin.
(1990–2010)Str. 10
14. Budynek przedszkola i szkoły w 2007 roku (w.pl: Galeria / Przedszkole)
Przedszkole w Wójcinie w przeciągu wielu lat swojej działalności zmieniało wiele razy swoją lokalizację. Na początku lat 50. i 60. mieściło się ono w dawnym budynku szkoły przy ul. 22 Lipca (Biała Szkoła), później około roku 1975 przeniosło się do centrum wsi, do kolejnego budynku poszkolnego przy Placu Tysiąclecia (Czerwona Szkoła) i tutaj pozostało do roku 1999, kiedy to przeniosło się znowu, tym razem do nowego skrzydła przy nowej szkole, gdzie jest do dnia dzisiejszego. W roku 1997 rozpoczęto tam budowę nowego oddziału przedszkolnego i dobudowano do istniejącego już budynku szkolnego „tysiąclatki”.
15. „Wiejska Świetlica Profilaktyczna” (w.pl: Galeria / Wójcin dziś)
„Wiejska Świetlica Profilaktyczna” mieści się w pomieszczeniach, w których wcześniej były: „Czerwona Szkoła” do 1967 roku, Gromadzka Rada Narodowa do 1973 roku, Przedszkole do 1999 roku, Biblioteka Gromadzka, a później Filia Biblioteczna Gminnej Biblioteki Publicznej w Łubnicach (dawniej Biblioteka Gromadzka). Właściwie to Biblioteka jest już w trakcie przeprowadzki do nowej siedziby. Bibliotece przez lata towarzyszy w tym samym budynku „Wiejska Świetlica Profilaktyczna” kierowana przez Jerzego Śmiałka, który jest też gospodarzem całego tego obiektu, w którym mieszkańcy Wójcina mogą kulturalnie spędzać czas. Znajdują się tam sale: audio – wizualną (TV, video, radio itp.), gier świetlicowych (szachy, warcaby itp.); sala do gry w tenisa stołowego i sala do ćwiczeń profilaktycznych tzw. Siłownia. Znalazło też sobie tam swój kącik KGW, dysponując dobrze wyposażoną kuchnią, służącą do przygotowywania posiłków i napojów, oraz wypożyczalnię naczyń stołowych na większe imprezy takie, jak wesela i bale. Można było także wynająć sobie świetlicę i urządzić tam urodziny czy inne przyjęcia rodzinne. W dużej Sali odbywały się zebrania LZS, KGW, Chóru „Lutnia”, LOK, a sołtys zbiera tu pieniądze na podatki rolne i leśne.
16. Otwarcie CKWW–A (w.pl: Galeria / OSP Wójcin)
Tymczasem mocno przeciążona różnymi funkcjami Wiejska Świetlica znalazła sobie znakomitego spadkobiercę. Jest nim oddany do użytku w lipcu 2010 roku kompleks nazwany „ Centrum Kultury Wsi Wójcin – Andrzejów”, przylegający do nowo – wybudowanej Sali OSP. Jest to w pełni nowoczesny i klimatyzowany obiekt, powstały przy dużym udziale środków finansowych Unii Europejskiej, pochodzących z tzw. funduszu „Odnowa i Rozwój Wsi”. Aktualnie do obiektu, znajdującego się pod opieką OSP, trwa już częściowa przeprowadzka ze starego budynku „Świetlicy”. Przeprowadziły się już panie z KGW, a następna w kolejce czeka już Biblioteka Wiejska. W listopadzie odbyła się już w nowym miejscu pierwsza większa impreza – był to Bal Seniora pod hasłem „Uśmiech Jesieni”, zorganizowany przez zadomowione już tam KGW. Miesiąc później odbyło się tam spotkanie opłatkowe dla ludzi samotnych. Na spotkaniu występowały dzieci ze szkoły podstawowej z tradycyjnymi jasełkami i Chór „Lutnia”, śpiewając kolędy. Oprawę kulinarną zapewniły panie z KGW. Centrum Kultury rozkręca się dopiero.
17. Biblioteka w Wójcinie (w.pl: Galeria / Galeria 2010)
Początki biblioteki wójcińskiej sięgają 1950 roku, kiedy to zorganizowano w Wójcinie punkt biblioteczny. W 1955 roku w to miejsce utworzono Bibliotekę Gromadzką obejmującą swym zasięgiem Wójcin, Andrzejów i Golę. W 1973 roku, po kolejnej reformie administracyjnej, kiedy to znów utworzono gminy – powstała z tego Filia Biblioteczna Gminnej Biblioteki Publicznej w Łubnicach mającej w swej strukturze także Filię Biblioteczną w Dzietrzkowicach. Wieś Gola znalazła się już wtedy w strukturach gminy Bolesławiec.
Obecnie biblioteka wójcińska mieści się w dawnym budynku szkolnym („Czerwona szkoła”) przy Pl. Tysiąclecia, ale wkrótce zostanie przeniesiona do nowego budynku, który powstał na miejscu dawnej Remizy i nosi szumną nazwę: Centrum Kultury Wsi Wójcin – Andrzejów.
Biblioteką zajmuje się na ćwierć etatu pani Dorota Wejner, która jest zarazem kierowniczką Gminnej Biblioteki w Łubnicach. Wypożyczalnia biblioteki wójcińskiej jest czynna we wtorki i piątki od godziny 14.00 do godz. 19.00 i wtedy też można korzystać z czytelni na miejscu. Stan księgozbioru wynosi aktualnie 6229 woluminów i mieści się w trzech działach: literatura piękna dla dzieci i młodzieży, literatura piękna dla dorosłych i literatura popularnonaukowa. Zbiory biblioteczne są systematycznie uzupełniane nowościami z dotacji organizatora, dotacji Ministerstwa Kultury i z darów czytelników.
Obecnie zarejestrowanych jest 118 czytelników, z których 62 – to dzieci i młodzież do lat 19; 50 – to dorośli w wieku 20-60 lat, a 6 osób ma ponad 60 lat. W 2009 roku biblioteka miała 1248 odwiedzin, w tym 908 w wypożyczalni, a 145 w czytelni.
Aktualnie trwa komputeryzacja placówki, tj. katalogowanie dokumentów w systemie SOWA 1 klient–serwer.
18. Dyskoteka (w.pl: Galeria / Stare dzieje)
Rozrywka – to odpoczynek po ciężkiej pracy obojętnie czy na roli, czy w szkole, to relaks i zarazem duża przyjemność. Czas przełomu lat 80. i 90. – to zapamiętane przeze mnie lata muzyki dyskotekowej, rozrywkowej i powolny zmierzch ery kina, a rozwój państwowej telewizji i kaset video.
Często odbywające się zabawy „taneczne” organizowane były w wójcińskiej remizie strażackiej przy okazji różnych świąt kościelnych, wolnych dni wakacyjnych, sobót czy większych uroczystości państwowych. Wtedy modne stały się dyskoteki przy muzyce z magnetofonu kasetowego czy wcześniej szpulowego lub coraz rzadszych już wtedy płyt gramofonowych. Swoje lata świetności przeżywało także radio, a zwłaszcza raczkujący program 3 Polskiego Radia z cotygodniową „Listą Przebojów Programu 3”, prowadzoną przez Marka Niedźwieckiego. Stamtąd pochodziła zdecydowana większość nagrań i muzyki lansowanej na lokalnych i popularnych wtedy dyskotekach i zabawach (nikomu nie przychodziła wtedy do głowy dzisiejsza ochrona praw autorskich, czy inne obwarowania, dotyczące rozpowszechniania muzyki granej do tańca). Imprezy te organizowane były także przez autora tych słów dość cyklicznie w sali OSP pod egidą ZMW, rzadziej w szkole podstawowej, obowiązkowo przy dużym nagłośnieniu i specjalnym oświetleniu, a najczęściej jego braku – w myśl zasady: „im ciemniej, tym przyjemniej”. Królowały wtedy na imprezach lampy dyskotekowe wybijające rytm muzyki, „stroboskopy”, „kule lustrzane” i inne wytwory ludzkiej wyobraźni oraz ówczesnej techniki (najczęściej samodzielnie wykonywane!). Dyskoteki – to wizytówka młodzieży szkolnej tamtych lat, ale nie tylko. Dla starszych była to jednak zbyt rozwrzeszczana i nagłośniona impreza na wsi. Starsi pamiętali jeszcze potańcówki, które odbywały się całkiem inaczej i przy innego rodzaju muzyce.
Strona wykorzystuje pliki cockies do monitorowania i obsługi więcej