Księża z parafii Wójcin (chronologicznie) Galeria - kościół
Informacje o parafii
ks. Feliks Pyzaski (1826–1906)
Ksiądz katolicki, nauczyciel, zesłaniec.
Urodzony 9 VI 1826 w Wójcinie, jego rodzicami byli Wojciech Pyzalski, oraz Jadwiga Wittman.
Ukończył Szkołę Powiatową w Wieluniu, następnie Gimnazjum w Piotrkowie. Po ukończeniu szkół w 1845 wstąpił do Seminarium św. Jana w Warszawie. W latach 1846–1850 studiował w Akademii Duchownej w Warszawie, którą ukończył ze stopniem kandydata teologii.
Święcenia otrzymał w warszawskim kościele św. Krzyża 14 VII 1850.
W latach 1850–1854 był wikarym w Jeżowie pod Łodzią, a następnie krótko uczył w Seminarium Nauczycielskim w Radzyminie pod Warszawą. W 1854 rozpoczął pracę w parafii św. Jana w Warszawie. W latach 1854–1856 uczył religii w Szkole Powiatowej nr 3 w Warszawie, a następnie w latach 1856–1861 w Gimnazjum Gubernialnym w Warszawie. Równolegle uczył w Szkole Niedzielno-Handlowej (1855–1861) i w Szkole Żeńskiej (1860–1861).
W 1861 brał czynny udział w manifestacjach patriotycznych. 15 X 1861 w czasie obchodów rocznicy śmierci Tadeusza Kościuszki uczestniczył w nielegalnym zgromadzeniu w katedrze św. Jana. Został oskarżony o to, że gdy kościół został otoczony przez wojsko rosyjskie, „w ubraniu liturgicznym pobudził obecnych do nieposłuszeństwa względem władzy rządowej”. Jak opisywał Walery Przyborowski: „Podnosząc krzyż do góry począł mówić głosem nerwowym do żołnierzy i do ludu, wzywając go do oporu. Wszyscy zatrzymali się jak skamieniali, zdziwieni nadzwyczajnie tym niespodziewanym wystąpieniem, wlepili w mówcę oczy i w kościele zaległo pełne grozy milczenie. Trwało to zresztą krótką chwilę, gdyż jeden z żołnierzy schwycił księdza za kark i pchnął go do grupy już aresztowanych”.
Ks. Pyzalski został osadzony w warszawskiej Cytadeli. 27 XII 1861 namiestnik Królestwa Polskiego Aleksander von Lüders skazał go na zesłanie do gubernii ołonieckiej w północnej Rosji, jednak już 9 III 1862 został zwolniony na mocy amnestii z okazji wstąpienia na tron cara Aleksandra II.
Po powrocie do kraju w 1862 został mianowany proboszczem w podwarszawskim Karczewie, gdzie pracował przeszło czterdzieści lat i bardzo zasłużył się dla parafii. Dokonał między innymi renowacji kościoła po pożarze w 1865 i wybudował plebanię, w której dziś mieści się Muzeum Ziemi Karczewskiej.
W 1906 przeszedł na emeryturę i zamieszkał w zakupionym przez siebie folwarku Karczówek.
Ks. Pyzalski przyjaźnił się z Michałem Elwiro Andriollim (1836–1893), malarzem i rysownikiem, który w 1880 zamieszkał na terenie jego parafii. Andriolli pisał do jednego ze znajomych: „Tu cisza i praca. Powolny powrót do równowagi. [...] Żadnych sąsiedztw prócz księdza, gdzie miód dobry i dobra pogadanka. Jakoś jeszcze żyć można”. Dzięki staraniom księdza artysta wykonał kilka obrazów dla karczewskiego kościoła. Zginął 17 VIII 1906 broniąc się przed napadem kilkunastu uzbrojonych bandytów.
Jego śmierć odbiła się głośnym echem w ówczesnej prasie. Jak relacjonował „Kurier Warszawski”, „Ks. Pyzalski zamknął się w salonie na klucz i chwycił broń. Niebawem
złoczyńcy zaczęli dobijać się do drzwi, do których zarazem dali kilka strzałów. Ks. Pyzalski również odpowiedział strzałami, które atoli nie odstraszyły napastników, dobijających się coraz gwałtowniej. W końcu drzwi pękły, a ks. Pyzalski cofnął się do przyległego pokoju. I tam jednak obrona była bezskuteczna, bo za chwilę złoczyńcy wywalili drzwi i wtargnęli do środka. Gruchnęły nowe strzały i sędziwy kapłan padł trupem, rażony kilku kulami, z których jedna w piersi, a druga w twarz, zadały ciosy śmiertelne”.
Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Karczewie.
Opracowano na podstawie "Hasła do IV tomu wieluńskiego słownika biograficznego" autorstwa dr. Pawła Rojka
Bibliografia:
AP Łódź, Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Wójcinie , sygn. 1826 (Urodzenia), nr aktu 28;
AD Warszawa-Praga, Akta stanu cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Karczewie, sygn. 1906 (Zgony), nr aktu /150;
A. Broniszewska, Nowa ekspozycja w muzeum, „Głos Karczewa” 2008, nr 11, s. 8–9 [dotyczy wystawy Ksiądz Feliks Pyzalski, proboszcz parafii w Karczewie w latach 1863-1906];
J. Grejnert, Wspomnienia ze szkół wieluńskich podane przez ich byłego ucznia, „Wędrowiec” 1901, nr 13, s. 253;
P. Kubicki, Bojownicy kapłani za sprawę kościoła i ojczyzny w latach 1861-1915.
Materiały z urzędowych świadectw władz rosyjskich, archiwów konsystorskich, zakonnych i prywatnych, Sandomierz 1933, t. 3, s. 515-516;
A. Massalski, Nauczyciele szkół średnich rządowych męskich w Królestwie Polskim 1833-1862. Słownik biograficzny, Warszawa 2007, s. 345-346;
E. Niebelski, Arcybiskup Zygmunt Szczęsny Feliński w obronie duchownych więzionych i zesłanych za udział w ruchu narodowym lat 1861-1864, „Niepodległość i Pamięć” 2005, nr 12/1, s. 31-45;
W. Przyborowski, Historya dwóch lat: 1861–1862, Kraków 1894, t.3, 372;
J. Schiller, Portret zbiorowy nauczycieli warszawskich publicznych szkół średnich 1795-1862, Warszawa 1998, s. 371-372;
J. Wągrodzki, Duchowieństwo Królestwa Polskiego wobec wydarzeń politycznych lat 1861-1862, „Niepodległość i Pamięć” 1995, nr 2/1, s. 9–50;
Andriolli. Świadek swoich czasów, Listy i wspomnienia, red. J. Wiercińska, Wrocław 1976, s. 289, 321;
Zabójstwo księdza, „Gazeta Świąteczna”, 26 sierpnia 1906, s. 3; Zamordowanie księdza, „Kurier Warszawski”, 15 sierpnia 1906, s. 4.
ks. Edmund Balasiński (1933-1988)
Ks. Edmund Balasiński urodził się 11 maja 1933 r. w Goli, zmarł 16 lutego 1988 r. Mszę prymicyjną odprawił w Wójcinie.
Ksiądz katolicki, dziekan dekanatu w Kamiennej Górze, prałat, kapelan honorowy Jana Pawła II (1987), kapelan "Solidarności" Ziemi Kamiennogórskiej.
Pracował w Archidiecezji wrocławskiej.
Wieloletni proboszcz parafii pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamiennej Górze (1979-1988).
Przez krótki czas pełnił funkcję proboszcza w Kucharzowicach. Posługę duszpasterską pełnił także m.in. w Mieroszowie i Lubawce (1977–1979) w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Celebrans mszy polowych organizowanych w kamiennogórskich zakładach pracy podczas strajków solidarnościowych w 1980 r.
W stanie wojennym wszczął działania zmierzające do zlikwidowania ośrodka internowania mieszczącego się w obiektach byłej filii obozu koncentracyjnego (AL Landeshut - Gross Rosen).
Zmarł na chorobę nowotworową węzłów chłonnych. Grób ks. Edmunda Balasińskiego znajduje się na cmentarzu komunalnym w Kamiennej Górze.
Bibliografia:
Dane z polskiej edycji Wikipedii
St. Książek - Wybór ważniejszych wydarzeń w mieście Kamienna Góra w latach 1947-2011,
St. Książek - Terytorialna organizacja kościelna Kotliny Kamiennogórskiej w XX wieku, Kamienna Góra 2000, str. 75,
A. Krajewski - Parafia Matki Bożej Różańcowej w Kamiennej Górze w latach 1966-2006, Kamienna Góra 2009, str. 67,
"Rzeczpospolita" (Plus-Minus, nr 14) z 6 kwietnia 2002 r. - Ostatnie takie miejsce,
"Nowe Życie", Grudzień 2001, Ja po prostu byłem,
St. A. Bogaczewicz - O posłudze Kościoła Wrocławskiego w okresie stanu wojennego - wywiad z ks. A. Dziełakiem
Relacja siostry ks. Edmunda, Krystyną Bogusławską zd Balaśińską - wiosna 2012 r.
ks. Kazimierz Zimoch (1934–1984)
Ksiądz katolicki. Urodzony 05 czerwca 1934 w Wójcinie, W latach powojennych mieszkał w Byczynie. Święcenia kapłańskie przyjął w (29 czerwca 1959) lub 28 maja 1958 roku w Częstochowie.
W latach 1952-1958 ukończył studia teologiczne w seminarium częstochowskim, po czym rozpoczął posługę kapłańską w Diecezji częstochowskiej.
Był wikarym w różnych parafiach, min. w parafii św. Zygmunta w Częstochowie, a proboszczem w Wilkowiecku za Kłobuckiem.
Po dwóch latach proboszczowania odszedł do wieczności 22 lipca 1984 roku po ciężkiej chorobie.
Pochowany w rodzinnym grobowcu w Wójcinie, gdzie się urodził i przyjął Chrzest Święty.
Posługa kapłańska w parafiach:
(wikariat) Częstochowa - parafia św. Zygmunta, około 1979 roku
(proboszcz) 1982-1984 - Wikowiecko - św. Mikołaja Biskupa
Bibliografia:
(rozbieżne daty w poniższych danych, zweryfikowano wg płyty nagrobnej na cment. parafialnym w Wójcinie)
Arch. Częstochowska, z adresu spis zmarłych księży litera "Z" (dostęp 25.03.2019);
Arch. Częstochowska, z adresu spis księży wg daty święcenia (dostęp 27.03.2019);
Strona Parafii Byczyna, z adresu spis księży z parafii (dostęp 25.03.2019);
ks. Daniel Baranowski (1963)
Ksiądz katolicki. Urodzony w 1963 roku. W latach 1970-1978 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Wójcine. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Wieruszowie w latach 1978-1982. Studia teologiczne realizował w latach 1982-1988 w seminarium wrocławskim, po czym rozpoczął posługę kapłańską w Archidiecezji wrocławskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk ks. Kard. Gulbinowicza 19 maja 1988 roku. Mszę prymicyjną odprawił w kościele w Wójcinie 28 maja 1988 roku.
Posługa kapłańska min. w parafiach:
Wrocław – Parafia św. Ducha
Wrocław – Parafia św. Elżbiety
Wrocław – Parafia św. Rodziny
Lewin Kłodzki - Parafia św. Michała Archanioła
Przeczów k. Namysłowa - Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
Osiek k. Oławy - Parafia św. Marii Magdaleny
Bibliografia:
Arch. Wrocławska, z adresu Parafia Osiek k. Oławy (dostęp 26.03.2019);
Biuletyn Parafii Lewin Kłodzki, z adresu biuletyn parafialny 2014 (dostęp 27.03.2019);
Andrzej Głąb
Wójcin 04.04.2019
Informacje o parafii
Informacje o Wójcinie
Strona wykorzystuje pliki cockies do monitorowania i obsługi więcej