Członkowie POW z Wójcina i okolic 1915-1918,
żołnierze wojny polsko-bolszewickiej.str. 5
Wincenty Marian Konstanty Warszawski, pseudonim „Polak”, ur. 6 lipca 1896 w Wieruszowie, syn Konstantego i Pelagii z d. Maraszek.
Uczeń Szkoły Handlowej w Wieluniu, Seminarium Nauczycielskiego w Łęczycy. Maturę zdał w Gimnazjum w Bydgoszczy. Do POW należał od 1 października 1916. Brał udział w szkoleniu ochotników w Mierzycach, Łaszewie i Pątnowie. Organizował placówkę w Kraszkowicach i został jej komendantem. Brał udział w rozbrajaniu żołnierzy austriackich. Od listopada 1918 żołnierz batalionu wieluńskiego POW, a następie II batalionu w 27 pułku piechoty z którym brał udział w walkach na froncie wojny polsko-ukraińskiej. Brał udział w walkach na Śląsku Cieszyńskim, następnie walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. Został ranny w walce pod Teresikami 5 czerwca 1920. Mianowany dowódcą plutonu w 5 kompanii, II batalionie 27 pułku piechoty. Oo października 1922 uczył się w Szkole Podchorążych w Bydgoszczy. Mianowany podporucznikiem 31 sierpnia 1924 i przydzielony do 70 pułku piechoty. Porucznik od 31 sierpnia 1926. Następnie służył (1926-1933) w 3 kompanii, 23 batalionu KOP Druskienniki, jako dowódca plutonu. Później skierowany do 67 pułku piechoty. Awans do stopnia kapitana otrzymał 19 marca 1937 i mianowany dowódcą 3 kompanii Obrony Narodowej w Stargardzie. Brał udział w bitwie nad Bzurą, gdzie 19 września dostał się do niewoli niemieckiej.Przebywał w różnych obozach niemieckich do 2 maja 1945. Po powrocie do domu pracował na różnych stanowiskach m.in. w Inowrocławiu, Wrocławiu, Skwierzynie, Nowej Wielkiej Wsi. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 9 listopada 1933, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Żonaty od 18 lutego 1939 z Ireną z d. Baszkowska, mieli syna Marka (ur. 1946).
Marian Weber, pseudonim „Ruszczyc”, ur. 14 marca 1897 w Bolesławcu, syn Konstantego i Teodozji z d. Liniewiecka.
Był stolarzem. Do POW należał od 1917 i był członkiem bojówki. Brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich i został ranny podczas strzelaniny na zamku w Chróścinie. Od listopada 1918 żołnierz batalionu wieluńskiego POW, a następie 27 pułku piechoty i 4 pułku saperów z którymi brał udział w walkach na froncie wojny polsko-bolszewickiej. Został tam ponownie ranny (9 lipca 1920) i dostał się do niewoli pod Mińskiem Litewskim. Internowany w obozie do końca października 1920. Uciekł podczas transportu do Moskwy i zachorował na tyfus. Skierowany do obozu jenieckiego w Orle, a nastepnie zwolniony w marcu 1921. Zdemobilizowany w lipcu 1921. Osiedlił się w Sosnowcu i pracował jako stolarz. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 27 czerwca 1938.
Roman Weber, pseudonim „Czapla”, ur. 16 lutego 1895 w Bolesławcu, syn Konstantego i Teodozji z d. Liniewiecka.
Absolwent szkoły elementarnej w Bolesławcu. Był rzeźnikiem. Praktykował za granicą m.in. w Essen i Dortmundzie. W Niemczech wstąpił do Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. Do POW należał w oddziale bolesławieckim, w którym organizował ćwiczenia i szkolenia ochotników. Ukończył kurs podoficerski w Wieluniu. Areztowany przez Niemców w 1917 za działalnośc niepodległościową. Brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich. Od listopada 1918 żołnierz batalionu wieluńskiego POW, a następie bezterminowo urlopowany w 1919. W 1920 ponownie zgłosił się do 27 pułku piechoty i został wysłany do Białej Podlaskiej, gdzie mianowano go dowódcą plutonu w 6 kompanii grodzieńskiego pułku strzeleckiego. Został ranny w sierpniu 1920. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari nr 1976 za walki pod Nową Wolą (7 IX 1920) i Nową Rudą (26 IX 1920), Krzyżem Niepodległości wnioskiem z dnia 19 czerwca 1938. Żonaty z Ireną z d. Rycherska, nie mieli dzieci.
Szczepan Woźniakowski, pseudonim „Kosma”, ur. 16 grudnia 1890 w Wójcinie, brak danych dot. rodziny.
Uczeń szkoły elementarnej w Wójcinie. Był rolnikiem. Do POW wstąpił 16 czerwca 1916. Brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w Wójcinie i Goli. Od listopada 1918 żołnierz batalionu wieluńskiego POW, następnie 27 pułku piechoty. Zwolniony z wojska na własną prośbę w kwietniu 1919. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 16 marca 1937.
Jan Żółtaszek, pseudonim „Lech”, ur. 7 lutego 1897 w Skomlinie, syn Adama i Katarzyny z d. Perka.
Był komendantem lokalnym w POW Skomlin. Brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich. W 1933 mieszkał w Pątnowie. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 16 marca 1933 i Krzyżem Walecznych.
Józef Żółtaszek, ur. 19 sierpnia 1867 w Skomlinie, syn Jana i Agnieszki z d. Jędrasik.
Nie był członkiem POW ze wzgledu na wiek, aktywnie pomagał w zaopatrzeniu kursantów w Grześlakach koło Wróblewa w 1917 roku podczas kursów szkół podchorążych i podoficerów. Podczas likwidacji szkoły w Grześlakach osobiście przeprowadzał kursantów na tereny okupacji austriackiej. Brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w Skomlinie. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 28 marca 1939.
Józef Żółtaszek, pseudonim „Przemko”, ur. 11 kwietnia 1894 w Skomlinie, syn Józefa i Florentyny z d. Szubert.
W szeregach POW od 26 września 1916. Komendant lokalny i instruktor w Skomlinie. Ukończył kurs podoficerski i kurs podchorążych. 24 lipca 1917 wyjechał do Warszawy do Komendy Naczelnej POW. 20 sierpnia 1917 został mianowany komendantem placu w Piotrkowie Trybunalskim, później także w Radomsku. Brał udziałw walkach obrony Lwowa. Od lutego 1919 był oficerem Milicji Ludowej w Łodzi, następnie od 1 lipca 1919 w Policji Państwowej. W 1929 był Głównym Komendantem PP woj. śląskiego w Katowicach. Odznaczony Krzyżem Niepodległości wnioskiem z dnia 6 czerwca 1931, Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi.
cdn ...
Strona wykorzystuje pliki cockies do monitorowania i obsługi więcej