Członkowie POW z Wójcina i okolic 1915-1918,
żołnierze wojny polsko-bolszewickiej.str. 2
Franciszek Głąb, ur. 23 listopada 1895 w Wicherniku, najstarszy syn Szczepana i Łucji z d. Kowalik. Miał 10 rodzeństwa.
W 1906 ukończył w Wicherniku szkołę elementarną, następnie co roku wyjeżdżał za pracą do Niemiec. Do POW wstąpił w grudniu 1916. Brał udział w akcji rozbrajania Niemców w listopadzie 1918 w Komornikach, Kordonie i Mokrsku. Następnie został żołnierzem 10 kompanii w III batalionie 27 pułku piechoty, z którym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na terenie Ukrainy. Zwolniony z wojska po zakończeniu działań wojennych 10 stycznia 1921 roku. Zamieszkał następnie w miejscowości Wyrzysk Skarbowy w województwie poznańskim. Został odznaczony Medalem Niepodległości.
Jan Głąb, pseudonim „Tarka”, ur. 30 września 1896 w Mokrsku, syn Idziego i Józefy z d. Tobis.
Ukończył w 1908 roku szkołę elementarną w Mokrsku. Podczas I wojny światowej pracował przy kolei wąskotorowej Wieluń-Praszka. Do POW wstąpił 1 kwietnia 1917. Brał udział w akcji rozbrajania Niemców w listopadzie 1918 na stacji w Mokrsku i Komornikach. Następnie został żołnierzem 12 kompanii w III batalionie 27 pułku piechoty, z którym to brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na terenie Ukrainy. Tam został ranny w prawą nogę. Zwolniony z wojska po zakończeniu działań wojennych w kwietniu 1921 roku. Po powrocie w rodzinne strony zajmował się handlem owocami. Został odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 13 grudnia 1933 roku. Zmarł 27 maja 1948 roku.
Stanisław Jasiński, pseudonim „Kruk”, ur. 7 maja 1898 w Wieluniu, syn Ignacego i Marcjanny z d. Świtalska.
Uczeń szkoły elementarnej w Wieluniu, którą ukończył w 1913 roku. Do POW wstąpił 17 marca 1917 roku. Zmienił miejsce zamieszkania i przeprowadził się do Cieszęcina k. Wieruszowa. Przez krótki czas (2 miesiące) służył w Legionach Polskich, z których został zwolniony ze względu na zły stan zdrowia. Zorganizował w Cieszęcinie oddział POW na którego czele rozbrajał Niemców w listopadzie 1918 w Węglewicach, Galewicach i Sokolnikach. Następnie został żołnierzem 12 kompanii w III batalionie 27 pułku piechoty. Następnie zgłosił się do oddziału Odsieczy Lwowa. Ukończył kurs podoficerski i kurs karabinów maszynowych i miotaczy min. Wraz z II batalionem 27 pułku piechoty brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na terenie Ukrainy. Podczas walk został ranny. Zwolniony z wojska po zakończeniu działań wojennych w stopniu sierżanta 21 marca 1921 roku. Zgłosił się do pracy w Policji Państwowej w Chorzowie Starym na Śląsku gdzie zamieszkał i założył rodzinę. 1 września 1939 brał udział w walce z dywersantami o kopalnię „Michał”. Przedostał się następnie na tereny wschodnie gdzie został aresztowany przez wojska radzieckie. Został zastrzelony i pogrzebany w Bykowni. Jego „Dąb Pamięci” posadzono obok Muzeum Ziemi Wieluńskiej 18 kwietnia 2010. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 1261, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości i Medalem Niepodległości wnioskiem w dniu 9 listopada 1931.
Konstanty Kik, pseudonim „Wyrwidąb”, ur. 11 marca 1898 w Komornikach, syn Józefa i Józefy z d. Ciesielska.
Uczeń szkoły średniej w Wieluniu którą był zmuszony przerwać w 1913 roku. Pracował w Urzędzie Gminy w Mokrsku. Do POW wstąpił w 1918 roku. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 w Skomlinie, Mokrsku i Komornikach. Następnie został żołnierzem 27 pułku piechoty, z którym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na terenie Ukrainy. Zwolniony z wojska po zakończeniu działań wojennych w marcu 1922 roku. Odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości i Medalem Niepodległości wnioskiem w dniu 19 grudnia 1933.
Lucjan Kik, ur. 17 czerwca 1902 w Mokrsku, syn Tomasza i Leonardy z d. Golec.
Absolwent gimnazjum w Wieluniu z 1923 roku. Należał do harcerstwa. Do POW wstąpił w lipcu 1918 roku. Brał udział w rozbrajaniu Niemców na terenie Wielunia. Od 23 stycznia 1919 ochotnik w 5 pułku piechoty Legionów Polskich we Lwowie, brał udział w obronie miasta. Został ranny 23 maja 1919 podczas walk pod Tarnopolem. Od 15 lipca 1920 w szeregach 27 pułku piechoty, z którym brał udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej na terenie Ukrainy. Zwolniony z wojska po zakończeniu działań wojennych. Ukończył wydział prawno-ekonomiczny na Uniwersytecie Poznańskim. W 1929 awansowany na porucznika. W 1933 zajmował stanowisko naczelnika Urzędu Skarbowego w Czarnkowie. Został odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości i Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 4 listopada 1933.
Walenty Korek, pseudonim „Wiatrowiec”, ur. 10 lutego 1897 w Wójcinie, syn Jana i Magdaleny z d. Piasta.
W latach 1913-1918 pracował jako sprzedawca sklepowy w Stowarzyszeniu „Rola” w Wójcinie. Jego zawód wyuczony to kierowca. Do POW wstąpił w maju 1916 roku i utworzył w Wójcinie komendę lokalną nr 3 do której zwerbował 47 ochotników. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 na terenie Wójcina, Bolesławca, Goli i Łubnic. Następnie został żołnierzem 27 pułku piechoty, z którym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na terenach Ukrainy. Zwolniony z wojska po zakończeniu działań wojennych 21 września 1921 roku w stopniu sierżanta. Następnie pracował jako tramwajarz w Warszawie, gdzie zmarł 24 października 1974 roku. Pochowany na cmentarzu powązkowskim. Odznaczony Krzyżem Niepodległości wnioskiem z dnia 9 listopada 1933.
Stefan Konarski, pseudonim „Synkowski”, ur. 26 kwietnia 1893 w Bolesławcu, syn Juliana i Rozalii z d. Plucińska.
Absolwent gimnazjum w Piotrkowie. Pracował jako nauczyciel m.in. w w szkole elementarnej w Krzepicach. W szeregach POW od 1 czerwca 1915. Żołnierz 3 pułku strzelców podhalańskich z którym brał udział w walkach na froncie ukraińskim podczas wojny polsko-bolszewickiej. Zwolniony z wojska po zakończeniu wojny. Pracował dalej jako nauczyciel w Publiczenj Szkole powszechnej w Czestochowie.
Walenty Koziołek, pseudonim „Tęgi”, ur. 14 lutego 1897 w Przedmościu, syn Piotra i Marianny z d. Fertała.
Absolwent szkoły powszechnej. Był rolnikiem. W szeregach POW od 15 lipca 1916. Brał udział w akcji rozbrajania żołnierzy niemieckich. Żołnierz 11 kompanii 27 pułku piechoty z którym brał udział w walkach na froncie ukraińskim podczas wojny polsko-bolszewickiej. Ranny 15 września 1920 nad Styrem. Zwolniony z wojska jako inwalida 25 kwietnia 1921 po zakończeniu wojny. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 16 marca 1937. Żonaty, miał 5 dzieci.
Leon Stanisław Kukulski, pseudonim „Emir”, ur. 9 maja 1902 w Bolesławcu, syn Edwarda i Emilii z d. Klimek.
Uczeń gimnazjum w Łodzi, oraz Państwowych Kursów Nauczycielskich w Warszawie. Do POW wstąpił 1 grudnia 1916 roku. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 w okolicach Bolesławca. Następnie został żołnierzem 27 pułku piechoty. Zwolniony z wojska 12 stycznia 1920 roku w celu dalszego kształcenia. Brał udział w III powstaniu śląskimi w 1921 roku jako dowódca plutonu. Po zakończeniu nauki pracował m.in. w Malcanowie oraz w Kuratorium Oświaty jako instruktor. Awansowany do stopnia podporucznika piechoty w lipcu 1925. Mieszkał w warszawie. Odznaczony Medalem Niepodległości i Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi.
Walenty Lewiński, pseudonim „Kościuszko”, ur. 5 lutego 1896 w Sokolnikach, syn Konstantego i Julianny z d. Mencel.
Uczeń szkoły elementarnej i szkoły rzemieślniczej w Wieluniu. Praktykował w różnych zakładach stolarskich na terenie całego kraju. Do POW wstąpił w 1916 roku. Zakładał i organizował jednostki POW w okolicach Sokolnik od 15 listopada 1916 wspólnie ze Stanisławem Pieprzykiem z Walichnów. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 podczas których zdobył wraz z oddziałem ok. 600 karabinów, tabor i wyposażenie całego batalionu. Następnie został żołnierzem 10 kompanii w III batalionie 27 pułku piechoty. Ochraniał granicę niemiecką w okolicach Herb i Sosnowca. Nastęnie brał udział w walkach na terenie Ukrainy podczs trwania wojny polsko-bolszewickiej. Zwolniony z wojska 15 kwietnia 1921 roku po zakończeniu działań wojennych. Następnie w poszukiwaniu pracy wyjechał do Francji. Został odznaczony Medalem Niepodległości.
Roman Magott, pseudonim „Wrona”, ur. 28 lutego 1897 w Wieruszowie, syn Wincentego i Elżbiety z d. Rutakowska.
Wykonywał zawód murarza. Należał do POW w Wieruszowie. Później zamieszkał w Wieluniu. Został odznaczony Medalem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Leon Malinowski, ur. 19 września 1900 w Wójcinie.
Należał do POW w Wójcinie. Odrzucono jego wniosek o odznaczenie Medalem Niepodległości w dniu 9 grudnia 1935.
Strona wykorzystuje pliki cockies do monitorowania i obsługi więcej