Członkowie POW z Wójcina i okolic 1915-1918,
żołnierze wojny polsko-bolszewickiej.str. 3
Adam Mamzer, pseudonim „Grobla”, ur. 26 stycznia 1896 we Wróblewie, syn Kazimierza i Józefy z d. Bartoszczyk.
Uczeń szkoły elementarnej. Do POW wstąpił 16 sierpnia 1917 roku. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918. Następnie został żołnierzem 27 pułku piechoty, z którym brał udział w walkach na terenie Ukrainy podczas trwania wojny polsko-bolszewickiej. Zwolniony z wojska w kwietniu 1921. Zamieszkał w Wieruszowie i zajmował się handlem. Został odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 23 grudnia 1933.
Kazimierz Mamzer, pseudonim „Kometa”, ur. 20 października 1889 w Mokrsku, syn Kacpra i Marianny z d. Banaszek.
Uczeń szkoły elementarnej w Mokrsku i szkoły miejskiej w Wieluniu, ukończył też kursy rzemieślnicze. Uczył w szkole elementarnej we Wróblewie, którą sam zorganizował przez okres jednego roku od 1 maja 1915. Do POW wstąpił we wrześniu 1916 roku. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 w Komornikach, gdzie zdobył dwanaście karabinów wraz z 600 szt. amunicji, pięć granatów ręcznych i jedną fuzję. Został odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 19 grudnia 1933.
Franciszek Mączka, pseudonim „Wołodyjowski”, „Jurand”, ur. 3 sierpnia 1897 w Wójcinie, syn Bartłomieja i Franciszki z d. Detko.
Uczeń czterech klas gimnazjum w Wieluniu i kursu uzupełniającego przy Seminarium Nauczycielskim w Częstochowie. Do POW wstąpił w grudniu 1916 roku. Ukończył kurs szkoły podoficerskiej. Od listopada 1918 został żołnierzem 11 kompanii w III batalionie 27 pułku piechoty, z którym brał udział w walkach na terenie Ukrainy podczas trwania wojny polsko-bolszewickiej. Ranny w walkach nad Bugiem w lipcu 1920. Po zakończeniu działań wojennych pracował w PKU w Częstochowie w stopniu sierżanta (od 4 sierpnia 1926), a następnie w PKU Końskie. Został odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 16 marca 1937, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Żonaty od 26 listopada 1922 z Heleną Wolańską.
Ignacy Mączka, pseudonim „Lirnik”, ur. 11 listopada 1896 w Wójcinie, syn Jana i Marianny z d. Konieczka.
Do POW wstąpił 27 czerwca 1916 roku. Należał do bojówki POW w Wójcinie. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 w Wójcinie, Papierni, Goli oraz w Bolesławcu gdzie nie udało się wykonać pełnego rozbrojenia z powodu przewagi niemieckiej. Następnie został żołnierzem III batalionu w 27 pułku piechoty, z którym brał udział w walkach na terenie Ukrainy podczas trwania wojny polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu działań wojennych zwolniony z wojska powrócił do Wójcina. Został odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 19 grudnia 1933.
Piotr Moch, pseudonim „Świeca”, ur. 12 kwietnia 1896 w Wieruszowie, syn Stanisława i Katarzyny z d. Jagielska.
Uczeń szkoły elementarnej. Wykonywał zawód murarza. Należał do POW w Wieruszowie od sierpnia 1918. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918. Następnie został żołnierzem 12 kompanii w 27 pułku piechoty z którym brał udział w walkach na terenie Ukrainy podczas trwania wojny polsko-bolszewickiej. Zasłużył się szczególnie w walce w maju 1920 pod Białą Cerkwią gdzie wraz z kolegami zdobył baterię artylerii wroga. Za ten czyn został odznaczony Krzyżem Walecznych. Został też ranny podczas walk pod Jeżowem nad rzeką Uborcią. Po powrocie do zdrowia zwolniony z wojska 12 kwietnia 1921. Wrócił do Wieruszowa gdzie trudnił się handlem zakładając własny sklep z wyrobami tytoniowymi. Został odznaczony także Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 16 marca 1937 i Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921.
Adam Molka, pseudonim „Powój”, ur. 21 lipca 1893 w Białej, syn Michała i Elżbiety z d. Gaj.
Uczeń gimnazjum w Wieluniu (4 klasy) i Płocku. Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim (przerwa spowodowana wybuchem wojny) i Uniwersytecie Warszawskim. Podczas trwania I wojny światowej był nauczycielem w Wieluniu. Należał do POW od 16 października 1916. Ukończył kurs podoficerski. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 w Warszawie. Następnie od 14 listopada 1918 został żołnierzem i zarazem lekarzem POW, a następnie 27 pułku piechoty, z którym brał udział w walkach na terenie Ukrainy podczas trwania wojny polsko-bolszewickiej. 20 kwietnia 1920 został przeniesiony do I batalionu w 11 pułku piechoty. Po zakończeniu wojny kontynuował naukę i uzyskał tytuł doktora nauk lekarskich. Pozostał w wojsku na stanowisku lekarza w stopniu porucznika służąc kolejno m.in. w 7 batalionie KOP, 28 psk, 4 szpitalu okręgowym. Awans do stopnia kapitana uzyskał 1 stycznia 1928, majora 1 stycznia 1935. Podczas kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą kompanii sanitarnej 10 Dywizji Piechoty. Od 14 września 1939 do zakończenia wojny w niewoli niemieckiej. Przebywał w różnych obozach jenieckich m.in. w Kielcach, Elsterhorst, Woldenburg, w których zajmował się leczeniem. Po zakończeniu wojny wrócił do Polski i nadal zajmował się leczeniem m.in. w Otwocku czy Łodzi. Został awansowany na podpułkownika 31 sierpnia 1946. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 27 czerwca 1938, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Żonaty z Lucyną z d. Parnowska, mieli 3 dzieci.
Zygmunt Olbrych, pseudonim „Wołodyjowski”, ur. 28 listopada 1888 w Wieruszowie, syn Leona i Katarzyny z d. Maciejewska.
Uczeń szkoły elementarnej. Należał do POW od 1916. Zajmował też stanowisko komendanta lokalnego POW w Wieruszowie. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918. Następnie został funkcjonariuszem w Policji Państwowej, służbę zakończył po roku pracy. Od 2 lipca 1920 w służbie wojskowej. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 19 grudnia 1933. Żonaty z Władysławą z d. Zabłocka, mieli 3 dzieci. Jego brat Wiktor, który także należał do POW zmarł 21 listopada 1918 w wyniku zaziębienia, był pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z 16 marca 1937.
Marian Ostrzycki, pseudonim „Wrona”, ur. 28 czerwca 1894 w Bolesławcu, syn Hipolita i Natalii z d. Rosińska.
Należał do POW od 15 sierpnia 1916. Zajmował też stanowisko komendanta kursu szkoły podoficerskiej gdzie prowadził ćwiczenia i wykłady. Był też dowódcą oddziału bojowego POW w Wieluniu. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918. Następnie został żołnierzem 11 kompanii w III batalionie 27 pułku piechoty w stopniu sierżanta. Brał udział w akcji zdobycia karabinów maszynowych od Niemców. Do 4 grudnia 1920 w służbie wojskowej. Pracował następnie w PKP w Częstochowie, jako technik. Odznaczony Krzyżem Niepodległości wnioskiem z dnia 16 marca 1937, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Józef Perka, pseudonim „Zerwikaptur”, ur. 27 grudnia 1893 w Zadolu, syn Jana i Petroneli z d. Zdasiak.
Uczeń szkoły elementarnej w Skomlinie i kursu dokształcającego przy gimnazjum w Wieluniu. Należał do POW od listopada 1916. Ukończył kurs podoficerski w Grześlakach. Założył placówkę POW we Wróblewie w maju 1918 i został jej komendantem. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918. Następnie, jako szef kompanii w stopniu sierżanta służył w 9 kompanii, III batalionu w 27 pułku piechoty. Wraz z pułkiem brał udział w walkach na terenach Ukrainy, podczas trwania wojny polsko-bolszewickiej. Na wojnie został ranny. Po powrocie do zdrowia został przydzielony do 35 pułku piechoty, w którym służył do zakończenia wojny. Później pozostał w wojsku jako żołnierz zawodowy do 1931. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 4 listopada 1933, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Stanisław Piasecki, pseudonim „Longinus”, ur. 13 listopada 1898 w Parcicach, syn Jana i Anny z d. Panaszek.
Absolwent rosyjskiego progimnazjum w Łęczycy. Należał do POW od listopada 1916. Ukończył kurs wyszkolenia 1 pułku piechoty Legionów Polskich w Zegrzu. Internowany wraz z innymi legionistami w lipcu 1917. Udało mu się uciec z obozu internowania 5 września 1917. Od lutego 1918 w oddziale POW w Mokrsku. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918. Następnie służył w III batalionie 27 pułku piechoty do końca 1919 roku. Później w szeregach 7 Dywizji Piechoty w kolumnie amunicyjnej do maja 1921. Brał udział w walkach podczas trwania wojny polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Praszcze, gdzie pracował jako sekretarz gminny. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 23 grudnia 1933, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Stanisław Jarowit Pieprzyk, pseudonim „Zawisza”, zmienił nazwisko na Pietrzycki 16 lipca 1935, ur. 2 lutego 1897 w Walichnowach, syn Józefa i Jadwigi z d. Siwek.
Do POW należał od 1916 (wstąpił do oddziału w Wójcinie). Ukończył kurs podchorążych w Grześlakach w 1917. Od 25 listopada 1917 w szeregach Polskiej Siły Zbrojnej. Zdezerterował z jednostki do oddziałów polskiego 34 pułku piechoty z którym brał udział w walkach na froncie wojny polsko-bolszewickiej. Otrzymał awans do stopnia sierżanta 1 października 1919 roku. W lipcu 1920 oddalił się samowolnie z okopów podczas walk pod Mozyrzem do innych oddziałów polskich podając tam fałszywe nazwisko i stopień. Za tą postawę został uwięziony. Nie został skazany z powodu zaginięcia jego akt. Po zwolnieniu z wojska zamieszkał w Łodzi gdzie został dziennikarzem i redaktorem „Głosu Narodowego”. Był działaczem Związku Ludowo-Narodowego i BBWR. Odznaczony Krzyżem Niepodległości wnioskiem z dnia 9 listopada 1933 (zataił w podaniu niektóre dane ze swojego życiorysu).
Ludwik Sobierka, pseudonim „Brzoza”, ur. 11 listopada 1896 w Przedmościu, syn Walentego i Wiktorii z d. Noga.
Absolwent szkoły powszechnej, wyuczył się zawodu krawca. Do POW należał od 1916. Od listopada 1918 żołnierz w 7 kompanii 27 pułku piechoty z którym brał udział w walkach na froncie wojny polsko-bolszewickiej. Ranny podczas walk nad Bugiem. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 27 czerwca 1938 i Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921.
Edward Sobociński, pseudonim „Złom”, brak danych nt. jego urodzenia i powiązan rodzinnych.
Wyuczył się zawodu rzeźnika. Do POW należał od 1916. Od listopada 1918 żołnierz w 7 kompanii 27 pułku piechoty z którym brał udział w walkach na froncie wojny polsko-bolszewickiej. Ranny podczas walk nad Bugiem. Odznaczony Medalem Niepodległości wnioskiem z dnia 27 czerwca 1938 i Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921.
Strona wykorzystuje pliki cockies do monitorowania i obsługi więcej